Una imaxe del mundu en movimientu
Universo vídeo avérase a l’actualidá de la producción y difusión d’imáxenes cola mira d’abrir una reflexón sobre la centralidá qu’éstes ocupen nel mundu contemporaneu. El videu ye un dispositivu que ye quién a rexistrar la realidá, que configura, al tiempu, la nuestra forma d’acceder a ella: la propia forma de ver.
A lo llargo de la so historia’l videu foi desenvolviendo un llinguaxe nuevu específicu gracies a la so capacidá pa producir y re-producir imáxenes al mesmu tiempu. Y, sicasí, la so gramática ye mutante, porque se rellaciona igual col cine, la fotografía, la televisión o tamién la performance, al usase pa rexistrar acciones variaes. Amás d’indexar lo real, el videu ye quién a esparder la idea de tiempu, articulando un fluxu d’imáxenes que se consumen en directo, al serviciu de la comunicación de la nuestra aldea global.
Esta selección de películes del fondu de Le Fresnoy quier dibuxar un retratu de conxuntu, dalgo asina como un planu xeneral. La mira última de la muestra ye representar el movimientu del mundu a partir de lo incierto, de lo particular, dotando d’estructura y sentíu al so estáu de cambéu confusu y constante, personificáu en caúna d’estes obres. Caúna d’elles ye perfectamente autónoma al respective de les demás, porque non sólo traten temes que malapenes se repiten sinón que representen formes narratives, inclusive contrapuestes. En conxuntu articulen un espaciu común que l’espectador tien que componer na so mente.
D’esta forma, lo particular reivindícase como aquello que ye quién a producir un acontecimientu concretu, pero siempre dientro d’un sistema. Gracies a la rellación qu’establecen unes películes con otres, dibúxense una serie de filiaciones llatentes: un rellámpagu de significáu qu’acaba por facer visible una constelación en marcha, onde cada obra tresmite una cierta enerxía sobre les otres, un impulsu, tresformando dafechu’l sentíu de tol circuitu.